Jednym z symboli kojarzących się z Polską są bociany. Ornitolodzy już od początku marca systematycznie obserwują niebo, oczekując na powrót bocianów białych.
Pojawienie się bocianów to jeden z najbardziej oczekiwanych znaków wiosny. Powrót na lęgowiska bociany rozpoczynają w styczniu. W Polsce widuje się je czasami już na początku marca. Większość ptaków przylatuje zwykle w połowie kwietnia, a czasem nawet na początku maja. Te, które zimują w południowej Afryce, mają do pokonania ponad 10 tys. km. Dziennie bociany mogą przelecieć nawet 700 km. W czasie wędrówki lecą głównie lotem szybującym, wykorzystując unoszące się znad ziemi prądy ciepłego powietrza. Dzięki nim wzbijają się na wysokość 1000–2500 m.
Ponieważ nad wodą prądów wznoszących nie ma, bociany unikają przelotów na Morzem Śródziemnym. Omijają je od zachodu przez Gibraltar lub od wschodu przez Bosfor. Polskie bociany wykorzystują prawie wyłącznie wschodnią trasę. W przypadku załamania pogody zdarza się, że bociany przerywają wędrówkę. Tak stało się w 1997 r., gdy tysiące tych ptaków zatrzymało się na dłużej w Turcji.
Para bocianów osobno wędruje na zimowiska i osobno z nich wraca. Ptaki spotykają się dopiero w gnieździe. Najczęściej drugi ptak przylatuje kilka dni po pierwszym, choć czasami oczekiwanie na partnera przeciąga się do miesiąca. Natychmiast po powrocie bociany przystępują do poprawiania konstrukcji gniazda. Niebawem pojawia się w nim od 3 do 5 jaj.
W Polsce gniazduje średnio około 50 tys. bocianich par, czyli jedna czwarta światowej populacji. Dlaczego spośród europejskich państw właśnie w Polsce żyje najwięcej bocianów białych?